Monica jest szefem kuchni i świetnie gotuje, a jej popisowym daniem jest lasagne. Pojawiało się ono kilka razy w serii – kiedy np przygotowała tuzin lasagni dla swojej ciotki Sylvii, ale została z nimi sama, gdyż okazało się, że miały one być wegetariańskie. Innym razem kiedy Monica szykowała lasagne na wizytę swoich rodziców Rachel przypadkiem wpadł do niej jej pierścionek zaręczynowy, który znaleźć pomagali Chandler i Joey.

Przepis babci Pheoebe na jej słynne ciasteczka z czekoladą przez lata był skrywaną tajemnicą, którą zabrała ze sobą do grobu, gdyż pożar w mieszkaniu Pheoebe strawił zapisany przez babcię przepis. Podobno ta recepturę dostała od swojej francuskiej babci Nestley Tolouse. Zamiast tego Pheoebe podarowała Monice i Chandlerowi jako prezent ślubny ostatnie ciasteczko, jakie zostało z porcji upieczonej przez babcię.

Chandler nie obchodzi Święta Dziękczynienia i nie jada tradycyjnych potraw – kojarzą mu się z domowymi awanturami, które wybuchały właśnie w czasie tych świąt. Wtedy też, mając usta pełne placka dyniowego dowiedział się o rozwodzie rodziców. Więc z okazji “Thanksgiving” wybiera zupę pomidorową i Mac and cheese, czyli serową zapiekankę makaronową. To danie ma też dodatkową symbolikę, ponieważ jest to pierwsza potrawa, jaką przyrządziła Chandlerowi Monica.

Joey Tribbiani o jedzeniu może powiedzieć wiele. Przede wszystkim nie dzieli się nim z nikim. Jest też królem kanapek i to właśnie jego postać wprowadza do serialu kilka kultowych kanapek. Jedną z nich, ulubioną z resztą kanapką Joey’a jest Meatball Sandwich, czyli kanapka z klopsikami. To delikatna bułka wypełniona sosem marinara oraz soczystymi klopsikami z wołowiny. Biorąc pod uwagę jego włosko-amerykańskie korzenie jest to kwintesencja jego osobowości. 

“Custard Good. Jam Good! Meat? Good!” – ten cytat zna chyba każdy fan serialu Friends. Wśród moich znajomych mam kilku wiernych fanów serialu, sama zresztą należę do ich grona. Wszystkie sezony widziałam już nie wiem ile razy. Dzisiaj startujemy więc z serią przepisów z “Przyjaciół”. Stworzyłam dla Was własne receptury wzorowane na kultowych już potrawach, które pojawiły się w odcinkach.

Faszerowane jajka to nieodzowny element każdej Wielkanocy. Lubię eksperymentować i łączyć smaki, a jajka są jak czyste płótno – wdzięcznie pozwalają się przygotowywać na milion sposobów. W ubiegłym roku zrobiłam tą wersję marynowaną w buraczkach i powiem Wam, że nie tylko wyglądają pięknie, ale z dodatkiem czosnku niedźwiedziego także smakują super.

Mazurek to już klasyka wielkanocna. Był już z mango, kokosowy, z czekoladowo-pomarańczowym ganache, więc przyszłą pora na przepis dla miłośników kawy – jest idealnie zbalansowany w smaku – lekko słodki, ale też intensywnie kawowy.

Czym się różni żur od żurku? Oba powstają na bazie zakwasu żytniego, ale żur to bardziej „postna” wersja, której nie zabiela się śmietaną. Zakwas na oba jest właściwie taki sam, chociaż są też takie przepisy, które mówią, że do żuru nie dodaje się majeranku. Ja jednak lubię jego smak i dla mnie zupa wielkanocna musi go mieć, dlatego też w tym przepisie go uwzględniłam.

To jest smak mojego dzieciństwa i jeden z tych przepisów, który zawsze kojarzy mi się z moją Babcią. Od kiedy pamiętam na Wielkanoc, ale i nie tylko, bo na różne imprezy rodzinne Babcia szykuje właśnie te jajka. Sekret tkwi w prostocie – żadne nadziewanie, marynowanie, nic. Po prostu jedyny w swoim  rodzaju sos chrzanowo-musztardowy i duża porcja szczypiorku i już. To jest tak banalnie proste, a jednocześnie tak pyszne, że nie będziecie chcieli przestać.

Nie wiem dlaczego, ale Wielkanoc kojarzy mi się też z sernikiem. I to takim lekkim, z dodatkiem owoców. Pewnie dlatego, ze u nas w domu sernik w różnych odmianach gościł na stole zarówno w Boże Narodzenie, jak i Wielkanoc, ale w przypadku tego drugiego święta zawsze była to lekka wersja.